Zielone jak krew

                                      „Polska, tragiczny kraj,

                                      który strzela do wroga diamentami”

Liście umierają na kolory

Spadają purpurowe, brązowe

Te liście nie mają snów

Są zmielonym ziarnem

                                        Zielone liście krzyczą w bólu

                                       Jak miażdżone diamenty

                                            Bo pruska stal twarda

                                            Chełmy twarde, jak serca pod nimi

                                             Pięta obkuta blachą

                                            Więc jak strzelać?

Zbyt wiele butów

Liście wdeptane w piach

Diamenty wdeptane w asfalt

                                                Coraz więcej brzozowych krzyży

                                                Rosną jak pszenica

                                               Jak łany pszenicy

                                               Bo  gleba żyzna

Ale plon nie będzie tutaj

Diamenty świecące w gwiazdach

Nie zgasły, choć żyły  w rozbłysku

Będą żyły zawsze

Rosną nowe, zielone liście.

2016 A.D.